MiniLinux

Dystrybucja miniLINUX - specyfikacja i narzędzia do tworzenia dystrybucji systemu LINUX.

Specyfikacja i narzędzia do tworzenia dystrybucji systemu LINUX nazwanej dystrybucją miniLINUX.

System Linux - to jądro systemu operacyjnego, które Linus Torvalds zaczął tworzyć w 1994 roku. Obecnie pod pojęciem Linux powszechnie rozumie się wszystkie odmiany systemu Unix korzystające z tego jądra wraz z oprogramowaniem systemowym. Linux dociera do użytkowników w postaci tzw. dystrybucji. Oprogramowanie systemowe, które wchodzi w skład dystrybucji to w 90% wynik pracy programistów z całego świata zapoczątkowanej na początku lat 80-tych w ramach projektu GNU - prawidłową nazwą dla tego co potocznie nazywamy Linuxem jest GNU Unix.

Dla ułatwienia instalowania i pielęgnowania dystrybucji systemu LINUX stosuje się oprogramowanie do zarządzania pakietami oprogramowania. Istnieją dwa dominujące systemy: RPM opracowany przez firmę RedHat i wykorzystywany także w dystrybucjach Mandrake, Suze i innych oraz system DEB opracowany i wykorzystywany w dystrybucji Debian.

Pakiet to wersja instalacyjna danego programu, dokumentacji lub plików konfiguracyjnych, która opisuje zależności miedzy różnymi pakietami oprogramowania i zapewnia bezkonfliktowe instalowanie i odinstalowanie oprogramowania. Instalacja oprogramowania z pakietu ma charakter pasywny, pakiet jest wczytywany przez program instalacyjny preinstalowany w systemie, sprawdzane są wszystkie zależności i jeśli są spełnione i nie wykryto żadnych konfliktów oprogramowanie z pakietu zostaje zainstalowane w systemie.

Opracowana w ITAM dystrybucja MiniLINUX jest rodzajem dystrybucji systemu Linux (wykorzystującej pakiety RPM) opartej o inną, dużą dystrybucję, która była równocześnie bazą środowiska wytwórczego oprogramowania dla systemów wbudowanych. Dystrybucja MiniLINUX zawiera elementy systemu (dużej dystrybucji), które są niezbędne do uruchomienia oprogramowania systemu wbudowanego.

zgodność środowiska uruchomieniowego ze standardowym środowiskiem wytwórczym,
łatwa pielęgnowalność – w przypadku naniesienia poprawek w kodzie programu wystarczy przebudować dystrybucję miniLinux oraz zainstalować ją w systemie wbudowanym,
łatwe modyfikowanie zainstalowanych komponentów.

System budowany jest w podkatalogu minilinux katalogu domowego użytkownika przez wywołanie w rs/cfg/minilinux poleceniem make reguł pliku Makefile z podaniem argumentu SYSTEM=nazwa_systemu_wbudowanego. Plik Makefile zawiera reguły odpowiedzialne za utworzenie systemowego katalogu root i podstawowych jego elementów takich jak katalogi: /bin, /etc, /sbin, /boot, /dev. Proces budowania łączy własne pliki konfiguracyjne, pliki dostępne w systemie matce (na serwerze). Pozostałe katalogi wraz z zawartością tworzone są w oparciu o aplikację zainstalowaną w katalogu użytkownika (dla której tworzona jest dystrybucja) określonym przez parametr SYSTEM=. Lista bibliotek niezbędnych do uruchomienia aplikacji tworzona jest w oparciu o napisane w ITAM narzędzie deps.py, które wykrywa zależności pomiędzy modułami. Budowanie systemu kończy się operacją minimalizowania rozmiaru przed wszystkim przez usunięcie informacji debugowych (reguła strip).