Dr inż. Adam Gacek urodził się 18 lipca 1947 roku w Pisarzowicach. Jest absolwentem Wydziału Automatyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach, który ukończył w 1970 roku uzyskując tytuł magistra inżyniera elektryka - automatyka ze specjalnością elektroniczne urządzenia cyfrowe.

Pracę zawodową rozpoczął w 1970 roku w Zakładach Konstrukcyjno-Mechanicznych Przemysłu Węglowego ZKMPW w Gliwicach pracując kolejno na stanowiskach konstruktora, asystenta i starszego asystenta naukowo-badawczego. W okresie pracy w ZKMPW w latach 1970 - 1974 zajmował się zagadnieniami techniki cyfrowej i komputerowej, a w szczególności zastosowaniem komputerów przemysłowych do sterowania procesami technologicznymi.

Dr inż. Adam Gacek jest współautorerm opracowania pierwszego polskiego komputera przemysłowego zastosowanego w procesach automatyzacji wydobycia węgla w kopalniach. Komputer ten pod nazwą MKJ-25 produkowany był seryjnie w latach 1973 - 80 w Zakładach Elektroniki Górniczej ZEG w Tychach.

W 1976 roku podjął pracę w Śląskim Ośrodku Techniki Medycznej w Zabrzu, na bazie którego w 1977 roku został utworzony Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Elektronicznej Aparatury Medycznej OBREAM, który z kolei w 1995 roku został przekształcony w Instytut Techniki i Aparatury Medycznej ITAM w Zabrzu.

W okresie pracy w OBREAM zajmował kolejno stanowiska: kierownika Działu Urządzeń Prototypowych, kierownika Zakładu Audiometrii i Psychometrii, głównego specjalisty d/s elektroniki, zastępcy dyrektora d/s rozwojowych i od 1988 roku dyrektora Ośrodka.

Od początku pracy w OBREAM jego zainteresowania zawodowe dotyczyły problemów przetwarzania i analizy sygnałów biomedycznych dla potrzeb intensywnego nadzoru chorych i diagnostyki kardiologicznej. Z tym związany był bezpośrednio temat jego pracy doktorskiej pt. “Klasyfikacja sygnałów EKG w oparciu o metody rozpoznawania obrazów”, którą obronił w 1986 roku na Wydziale Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

Obejmując w 1991 roku funkcję dyrektora OBREAM po wygraniu konkursu na to stanowisko zajmował się organizowaniem i nadzorowaniem prac naukowo-badawczych i rozwojowych w dziedzinie techniki medycznej. W latach 1991 - 1995 w zarządzanym przeze niego Ośrodku nastąpiło znaczne rozszerzenie zakresu działalności naukowo-badawczej i rozwojowej. Podjęte zostały prace w nowych kierunkach techniki medycznej obejmujących:

• komputerowe wspomaganie diagnostyki lekarskiej,
• akwizycję, przesył, przetwarzanie i analizę cyfrowych obrazów biomedycznych,
• systemy monitorowania parametrów biomedycznych w ekstremalnych warunkach badań,
• komputerowe systemy szpitalne monitorująco-zarządzające i bazodanowe.

W tym okresie odnotowany został rozwój efektywności naukowo-badawczej pracowników jednostki, co zaowocowało wzrostem poziomu naukowego i technicznego wykonywanych prac. Były to głównie przesłanki do przekształcenia w 1995 r. OBREAM w Instytut Techniki i Aparatury Medycznej.

W 1996 r. w wyniku postępowania konkursowego dr inż. Adam Gacek został ponownie wybrany na stanowisko dyrektora w tak przekształconej jednostce badawczo-rozwojowej, która wówczas posiadała już status Instytutu.

W latach 1996-2001 nastąpił dalszy rozwój naukowy i kadrowy kierowanego przez niego Instytutu Techniki i Aparatury Medycznej. Wzrosła też jego ranga i prestiż w grupie jednostek badawczo-rozwojowych.

Istotą prac badawczych i rozwojowych prowadzonych w Instytucie jest ich utylitarny charakter. Oznacza to, że efektywność prac badawczo-rozwojowych prowadzonych w ITAM jest bardzo wysoka.

W Instytucie rozwinięte zostały na poziomie światowym nowe kierunki techniki medycznej obejmujące:

• nieinwazyjne elektrostymulacyjne metody diagnostyki i terapii serca,
• komputerową analizę sygnałów kardiotokograficznych,
• systemy monitorowania i nadzoru pacjentów z wszczepionymi rozrusznikami serca.

Prestiżowym osiągnięciem Instytutu było pięciokrotne nagrodzenie opracowań jednostki na Międzynarodowej Wystawie Wynalazków i Innowacji EUREKA w Brukseli złotym medalem z wyróżnieniem. Ostatnia taka nagroda została przyznana w 2000 roku za opracowanie pt. “System wspomagający prowadzenie pacjentów z wszczepionymi rozrusznikami serca IMPULS”.

Opracowania Instytutu były również wielokrotnie wyróżnione nagrodą “Złoty Eskulap” na Międzynarodowym Salonie Medycznym SALMED w Poznaniu. Ostatnie takie wyróżnienie uzyskane zostało w 1999 roku za “Scentralizowany system monitorowania i nadzoru okołoporodowego MONAKO”.

Istotnym sukcesem Instytutu było przyznanie Nagrody Gospodarczej Prezydenta RP w 1999 roku w kategorii najlepszy wynalazek w dziedzinie produktu lub technologii za opracowanie “Kardiostymulatora zewnętrznego terapeutycznego MIP-801”. Opracowanie to wyróżnione zostało również złotym medalem na targach innowacji INPEX w Pittsburgu w 1999 r.

Dotychczas wypełniane obowiązki przez dr inż. Adama Gacka związane z kierowaniem Instytutem nie pozbawiły go możliwości bezpośredniego uczestniczenia w pracach badawczo-rozwojowych prowadzonych w jednostce i dalszego rozwijania własnych zainteresowań naukowych.

Świadczy o tym jego autorstwo i współautorstwo ponad 80 prac z dziedziny techniki cyfrowej i komputerowej oraz techniki medycznej oraz przyznane mu dyplomy i wyróżnienia dotyczące opracowań Instytutu. Na swoim koncie ma 7 przyznanych patentów.

Dr inż. Adam Gacek jest członkiem założycielem PTIB. Na pierwszym Walnym Zebraniu Towarzystwa został wybrany do władz Towarzystwa jako członek Zarządu Głównego pierwszej kadencji.

W ostatnich latach ITAM uzyskał status koordynatora Polskiego Centrum Zaawansowanych Technologii dla Ochrony i Promocji Zdrowia POLTEM. Centrum to skupia 29 jednostek ze środowisk naukowych, przemysłowych i samorządowych. Prezesem Konsorcjum tych jednostek jest Dr. inż. Adam Gacek. Na bazie Instytutu kierowanego przez Doktora Gacka rozpoczęło działalność także Centrum Doskonałości STIMCARD dla Rozwoju Technologii Kardiostymulacyjnej.

MGR INŻ.  JERZY GAŁECKA

Charakterystyka zawodowa

Urodził się 17.08.1950 r. w Siemianowicach Śląskich. W 1963 roku ukończył Wydział Elektryczny Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych w Katowicach, a w 1974 roku Wydział Elektryczny Politechniki Śląskiej w Gliwicach, ze specjalnością Miernictwo Elektroniczne.

Pierwsze 3 lata pracy zawodowej związane były z Centralnym Biurem Konstrukcyjnym Urządzeń Sygnalizacyjnych dla kolejnictwa w Katowicach.

W 1978 roku podjął pracę w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Elektronicznej Aparatury Medycznej w Zabrzu w Zespole Konstrukcji Kardiostymulatorów. Początkowe lata pracy związane były z wdrażaniem do produkcji w Zakładach Elektronicznej Aparatury Medycznej TEMED zewnętrznych inwazyjnych kardiostymulatorów: diagnostycznego AP-7 oraz terapeutycznego WT-3. Opracował dla potrzeb produkcji specjalizowaną aparaturę pomiarową parametrów kardiostymulatorów AMPK-401, 402.

W 1981 roku przejął kierownictwo Działu Kardiostymulatorów, którym kieruje do dnia dzisiejszego. Prowadził wiele projektów, związanych z kardiostymulacją zewnętrzną inwazyjną i nieinwazyjną oraz kontrolą okresową kardiostymulatorów wszczepionych, mając w nich również istotny udział konstrukcyjny. Początkowo doprowadził do wdrożenia do produkcji szeregu aparatów skonstruowanych w technologii analogowej i cyfrowej niskiej skali integracji. Były to kolejno:

• 1980r. - SP-3 - kardiostymulator diagnostyczny przezprzełykowy,
• 1981r. - AMPK-4331 - automatyczny miernik kardiostymula­torów implan­towanych,
• 1985r. - SP-5 - kardiostymulator przezprzełykowy diagnostyczny,
• 1986r. - SP-5E i SP-3E - kardiostymulatory diagnostyczne uniwersalne, inwazyjno-nieinwazyjne,
• 1987r. - moduł kardiostymulatora nieinwazyjnego przezskórnego,
• 1988r. - AMPK 4332-GST - tester produkcyjny dla pomiaru kar­dio­stymu­lato­rów przezprzełykowych,
• 1989r. - AMPK 4333 AV - adaptacja AMPK 4331 dla pomiaru kardiostymula­to­rów dwujamowych,
• 1990r. - NP-4D - kardiostymulator terapeutyczny nieinwazyjny z tachome­trem.

W następnych latach w ramach prac badawczych i projektów celowych w Dziale Kardiostymulatorów pod jego kierownictwem opracowano szereg aparatów sterowanych mikrokontrolerami i wyposażonych w układy scalone wyższej skali integracji. Były to kolejno:

• 1992r. - CES-9AV - nieinwazyjny, dwujamowy, kar­diostymulator diagnostyczny,
• 1994r. - NAP-601 - kardiostymulator terapeutyczny nieinwazyjny z monitorem LCD,
• 1995r. - MIP-801 - kardiostymulator miniaturowy terapeutyczny inwazyjny,
• 1998r. - System IMPULS - system pomiarowy z bazą danych, wspomagający prowadzenie pacjentów z wszczepionymi rozrusznikami serca,
• 1999r. - MIP-802AV - kardiostymulator do czasowej, jednoelektrodowej, inwazyjnej, fizjologicznej stymulacji komór serca,
• 2000r. - SP-5plus – nowa wersja kardiostymulatora SP-5, uzupełniona o system tłumienia artefaktów w 12 odprowadzeniach powierzchniowych,
• 2000r. - SWD-101_USB - dwujamowy stymulator wzorcowy,
• 2001r. - IMPULS_USB - zmodernizowana wersja stanowiska pomiarowego Systemu IMPULS,
• 2001r. - PNS-111 - stymulator nerwów obwodowych,
• 2001r. - SMS-101 - stymulator mięśni i nerwów obwodowych,
• 2002r. - MRM-121 - sterowany mikrokontrolerem miernik reakcji mięśniowej,
• 2003r. - IMPULS-BIS - system pomiarowy z bazą danych wspomagający prowadzenie pacjentów poddawanych elektroterapii serca,
• 2005r. - MDD-501 - wielofunkcyjne urządzenie diagnostyczno-terapeutyczne.

Dla utrzymania wysokiego poziomu prac konstrukcyjnych nad no­wymi za­­stosowaniami nieinwazyjnych technik stymulacji serca współpracuje od 1983 roku z prof. Fryderykiem Prochaczkiem, pracownikiem naukowym ŚAM oraz ITAM, która to współpraca zaowo­cowała już ponad 100 wspólnymi publi­kacjami i doniesie­niami na kongresach i konferencjach krajowych i zagranicznych.

Współpracuje również z innymi czołowymi polskimi kardiologami zajmującymi się stymulacją serca, w celu prowadzenia wspólnych badań nad nowymi metodami stymulacji inwazyjnej i nieinwazyjnej oraz optymalizacją metod prowadzenia pacjentów z wszczepionymi stymulatorami serca, wszczepionymi kardiowerterami-defibrylatorami oraz leczonych ablacją.

Od 1999 roku, po powołaniu w ramach Działu RK Pracowni Stymulacji Tkanek Pobudliwych, rozszerzył zakres zainteresowań badawczych i konstrukcyjnych. Najnowsze kierunki prowadzonych badań obejmują stymulacyjne wspomaganie hemodynamiki u chorych w czasie zabiegów operacyjnych w znieczuleniu ogólnym, wspomaganie diagnostyki nieprawidłowości w stymulacji stałej, ocenę stanu blokady nerwowo-mięśniowej po zastosowaniu leków zwiotczających w trakcie zabiegu operacyjnego oraz elektrostymulacyjną aktywizację zrostów kostnych.

Uczestniczył w wielu krajowych i międzyn­a­rodowych ­kongresach kardiologicznych, stymu­lacji serca, inżynierii biomedycznej, takich jak:

• Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, 1980 – 2003 r.
• International Congresses CARDIOSTIM, 1984 – 1990 r. - Monaco, 1994 – 1998r. - Nice,
• European Symposium on Cardiac Pacing, 1985r. - Torremolinos, 1997r. - Athenee,
• World Congress of Cardiology, 1986r. - Washington, USA,
• World Congress of Scientific Acupuncture ICMART, 1988r. - Praha, Czechoslovakia,
• World Symposium on Cardiac Pacing, 1987r. - Jerusalem, Israel,
• Scientific Session American Heart Association, 1988r. - Washington, USA,
• Symposium on Cardiac Pacing, 1988r. - Roma, Italy,
• European Medical Technology Exchange, 1994r. - Amsterdam,
• European Symposium on Semiconductor Engineering, 1994r. - Warsaw,
• Konferencja Sekcji Stymulacji Serca i Elektrofizj. Klinicznej PTK, 1994 – 2003r.
• European Conference on Engineering and Medicine, 1997r. - Warsaw, Poland,
• TC-10 IMEKO International Conference on Technical Diagnostics, 1999r. - Wroclaw,
• III Zjazd Polskiego Towarzystwa Badania Bólu, 1999r. - Katowice - Szczyrk,
• World Fair for Innovation, Research and New Technol. EUREKA, 1999-2002r., Brussels,
• International Conference on Medical Informatics and Technologies, 2001, 2002r. - Ustroń,
• Krajowa Konferencja Naukowa Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna, 2001r.,
• Sixth Congress of the European Resuscitation Council, ERC, 2002r. - Firenze, Italy,
• XII World Congress on Cardiac Pacing and Electrophysiology, 02.2003r. - Hong Kong,
• I Międzynarodowy Kongres Polskiej Rady Resuscytacji, 2003r. - Kraków,
• International Centre of Biocybernetics 70, 72 Seminar, 2003r. – Warszawa.

Uzyskał liczne nagrody dla opracowanych aparatów medycznych:

• Diagnostyczny Kardiostymulator PrzezprzełykowySP‑5, (aktualnawersja ‑ SP‑5plus):
• Złoty Medal ‑ 39 Światowe TargiWynalazczości, EUREKA '90, Bruksela, Belgia, 1990r,
• Kardiostymulator Terapeutyczny NieinwazyjnyNP‑4D:
• Złoty Eskulap ‑ Międzynarodowy Salon Medyczny SALMED '92, Poznań 1992r.
• Kardiostymulator Terapeutyczny Inwazyjny MIP‑801:
• Złoty Medal z Wyróżnieniem ‑ 45 Światowe Targi Wynalazczości, EUREKA '96, Bruksela,
• Złoty Eskulap ‑ Międzynarodowy Salon Medyczny SALMED '97, Poznań 1997r.
• Medal "Avard of Excelence" ‑ Międzynarodowe Targi Innowacji i Wynalazków, Londyn, 1997r,
• Nagroda Gospodarcza Prezydenta RP, Poznań 1999r.
• Złoty Medal ‑ Międzynarodowe Targi Innowacji INPEX XV, Pitsburgu (USA), 1999r.
• System wspomagający prowadzenie pacjentów z wszczepionymi rozrusznikami serca IMPULS:
• Medal "INTERTECHNOLOGY '98" ‑ Międzynarodowe Targi Intertechnology, Łódź, 1998r.,
• Złoty medal z wyróżnieniem ‑ V Światowa Wystawa Wynalazków, Casablanka, 1999r.,
• Złoty Medal z Wyróżnieniem - 49 Światowe Targi Wynalazczości, EUREKA'2000 ‑ Bruksela,
• Puchar Wicepremiera i Ministra Gospodarki RP Janusza Steinhoffa - EUREKA'2000 ‑ Bruksela,
• Kardiostymulator nieinwazyjny NAP‑601A:

• Złoty Medal z wyróżnieniem ‑ 48 Światowe Targi Wynalazczości, EUREKA '99, Bruksela,
• Złoty Medal - Międzynarodowy Salon Wynalazków, Paryż 2002r.
• System wspomagający prowadzenie pacjentów poddawanych elektroterapii serca IMPULS-BIS:

• Złoty Medal z Wyróżnieniem - 51 Światowe Targi Wynalazczości, EUREKA'2002, Bruksela,
• Srebrny medal International Inventions Exhibition “Concours Lepiene 2003”, Paryż, 2003r.

Wyróżnienia za prowadzone prace badawcze:

• Nagroda Sekretarza Naukowego PAN - 1986r.
• Wyróżnienie Komitetu Techniki przy Urzędzie Rady Ministrów - 1987r.
• Wyróżnienie Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego - 1993r.
• Specjalne Wyróżnienie Polskiego Stowarzyszenia Wynalazców i Racjonalizatorów za osiągnięcia w dziedzinie Nieinwazyjnej Stymulacji Serca, Bruksela - 1999r.

• Krzyż Kawalerski Orderu Wynalazczości Królestwa Belgii za działalność na polu wynalazczości oraz za wyróżnienia na Targach EUREKA w latach 1990 2002 r., Bruksela - 2002r.

Jest współautorem wielu publikacji powstałych w trakcie prowadzonych badań i wielu doniesień na wymienionych wyżej kongresach i konferencjach.

INŻ.  SŁAWOMIR LATOS

Charakterystyka zawodowa

Urodzony: 06.05.1949 r. w Trzebiesławicach (obecnie Dąbrowa Górnicza).

Szkoła średnia: Liceum Ogólnokształcące w Siewierzu.

Wyższe wykształcenie: Politechnika Śląska ukończona w 1973 roku, z tytułem inżyniera automatyka,

specjalizacja: Elektroniczna Aparatura Medyczna.

Języki obce: znajomość rosyjskiego i czynna angielskiego.

Początek zatrudnienia w Śląskim Ośrodku Techniki Medycznej 10.09.1973 r. w Zabrzu, następnie od 1977 roku w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Elektronicznej Aparatury Medycznej stanowiącym zaplecze Zakładów Elektronicznej Aparatury Medycznej (ZEAM TEMED), wreszcie od 1995 roku do chwili obecnej w Instytucie Techniki i Aparatury Medycznej (ITAM).

Od początku zatrudnienia do roku 1996 współorganizator Laboratorium Badawczo-Pomiarowego OBREAM i jego pracownik. Przez szereg lat pełniący funkcję kierownika Sekcji Normalizacji w Ośrodku.

Równolegle sekretarz Rady Naukowej Ośrodka przez 9 lat, a także organizator działalności informacyjnej i kierownik biblioteki naukowej przez około 5 lat.

Dodatkowo, poza podstawowym miejscem pracy – nauczyciel w średnich szkołach technicznych przez 3 lata i następnie pracownik półetatowy dwóch Zakładów Biofizyki Śląskiej Akademii Medycznej przez ponad 10 lat.

W okresie intensywnego eksportu aparatury medycznej OBREAM i ZEAM do byłego ZSRR wielokrotny przedstawiciel Ośrodka we wspólnych polsko-rosyjskich badaniach odbiorczych tej aparatury we Wszechzwiązkowym Instytucie Techniki Medycznej w Moskwie.

Przez 10 lat członek Normalizacyjnej Komisji Problemowej Nr 67 przemianowanej w 2003 roku na Komitet Techniczny Nr 67 ds. urządzeń elektromedycznych. W maju 2003 r. powołany do pełnienia funkcji wiceprzewodniczącego tego Komitetu działającego pod egidą Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. Członek kilku krajowych stowarzyszeń naukowo-technicznych. Reprezentant Polski w grupie roboczej WG 14 Komitetu Technicznego TC SC 62A IEC oraz czterokrotnie na światowych zgromadzeniach całego Komitetu IEC TC 62. W ostatnich latach audytor wewnętrzny systemu jakości.

Od roku 2003 zajmujący się zagadnieniami współpracy krajowej i międzynarodowej, w tym zwłaszcza przygotowywaniem projektów badawczych.

Autor i współautor 27 fachowych publikacji, referatów konferencyjnych krajowych i zagranicznych. Autor oraz współautor 4 polskich projektów norm międzynarodowych, w tym główny tłumacz (185 str.) i weryfikator w procesie opracowywania normy ogólnej PN-EN 60601-1:1999 dla elektrycznych urządzeń medycznych II Wydanie. Autor dwóch projektów racjonalizatorskich i projektu przepisów ochrony przeciwporażeniowej dla szpitali. Odpowiednio do potrzeb i możliwości organizacyjnych pełniący okresowo funkcję konsultanta w dziedzinie norm dla urządzeń elektromedycznych.

Główny organizator spotkania w ITAM przedstawicieli grupy roboczej WG 14 Komitetu Technicznego TC SC 62A IEC w marcu 2004 roku oraz posiedzenia Komitetu Technicznego CENELEC TC 62 w listopadzie tego samego roku.

Autor procedury badania wytrzymałości elektrycznej w projekcie normy IEC dotyczącej generalnych procedur atestacyjnych urządzeń elektromedycznych.

Główny autor projektu obszernej polskiej opinii o dokumencie CDV 3-go wydania normy generalnej IEC 60601-1.

Otwarty na współpracę przy opracowywaniu projektu 3-go Wydania polskojęzycznego normy ogólnej PN-EN 60601-1, która będzie liczyła ponad 300 stron i która dla polskiego przemysłu urządzeń elektromedycznych ma istotne znaczenie.