Dystrybucja miniLINUX - specyfikacja i narzędzia do tworzenia dystrybucji systemu LINUX.

Specyfikacja i narzędzia do tworzenia dystrybucji systemu LINUX nazwanej dystrybucją miniLINUX.

System Linux - to jądro systemu operacyjnego, które Linus Torvalds zaczął tworzyć w 1994 roku. Obecnie pod pojęciem Linux powszechnie rozumie się wszystkie odmiany systemu Unix korzystające z tego jądra wraz z oprogramowaniem systemowym. Linux dociera do użytkowników w postaci tzw. dystrybucji. Oprogramowanie systemowe, które wchodzi w skład dystrybucji to w 90% wynik pracy programistów z całego świata zapoczątkowanej na początku lat 80-tych w ramach projektu GNU - prawidłową nazwą dla tego co potocznie nazywamy Linuxem jest GNU Unix.

Dla ułatwienia instalowania i pielęgnowania dystrybucji systemu LINUX stosuje się oprogramowanie do zarządzania pakietami oprogramowania. Istnieją dwa dominujące systemy: RPM opracowany przez firmę RedHat i wykorzystywany także w dystrybucjach Mandrake, Suze i innych oraz system DEB opracowany i wykorzystywany w dystrybucji Debian.

Pakiet to wersja instalacyjna danego programu, dokumentacji lub plików konfiguracyjnych, która opisuje zależności miedzy różnymi pakietami oprogramowania i zapewnia bezkonfliktowe instalowanie i odinstalowanie oprogramowania. Instalacja oprogramowania z pakietu ma charakter pasywny, pakiet jest wczytywany przez program instalacyjny preinstalowany w systemie, sprawdzane są wszystkie zależności i jeśli są spełnione i nie wykryto żadnych konfliktów oprogramowanie z pakietu zostaje zainstalowane w systemie.

Opracowana w ITAM dystrybucja MiniLINUX jest rodzajem dystrybucji systemu Linux (wykorzystującej pakiety RPM) opartej o inną, dużą dystrybucję, która była równocześnie bazą środowiska wytwórczego oprogramowania dla systemów wbudowanych. Dystrybucja MiniLINUX zawiera elementy systemu (dużej dystrybucji), które są niezbędne do uruchomienia oprogramowania systemu wbudowanego.

Zalety takiego podejścia: 

System budowany jest w podkatalogu minilinux katalogu domowego użytkownika przez wywołanie w rs/cfg/minilinux poleceniem make reguł pliku Makefile z podaniem argumentu SYSTEM=nazwa_systemu_wbudowanego. Plik Makefile zawiera reguły odpowiedzialne za utworzenie systemowego katalogu root i podstawowych jego elementów takich jak katalogi: /bin, /etc, /sbin, /boot, /dev. Proces budowania łączy własne pliki konfiguracyjne, pliki dostępne w systemie matce (na serwerze). Pozostałe katalogi wraz z zawartością tworzone są w oparciu o aplikację zainstalowaną w katalogu użytkownika (dla której tworzona jest dystrybucja) określonym przez parametr SYSTEM=. Lista bibliotek niezbędnych do uruchomienia aplikacji tworzona jest w oparciu o napisane w ITAM narzędzie deps.py, które wykrywa zależności pomiędzy modułami. Budowanie systemu kończy się operacją minimalizowania rozmiaru przed wszystkim przez usunięcie informacji debugowych (reguła strip).

Dokumentacja